Zuid-Afrika uit, Namibië in

Tijd om stukken te schrijven voor het blog is er genoeg. Een paar dagen onderweg met de overland truck hebben we heel wat uren op de weg doorgebracht. Die (zand)wegen zijn niet eens zo heel slecht. De truck staat op bladveren dus ieder hobbeltje krijg je mee. Stilzitten is er niet bij en het valt niet mee om de letters in te drukken die ik op het oog heb. Soms gaat het gewoon echt niet. Tot nu toe had ik om die reden alleen wat aantekeningen gemaakt maar ben toch begonnen aan dit verhaal. De rit van vandaag is toch 10 uur, ~560 km. De meeste dagen komen we op een (bewogen) gemiddelde van 70/80 km/u uit.

Maar ik was nog maar gebleven in Kaapstad. De Tafelberg. Dat was het enige dat ik nog wilde doen hier en met een hele dag daarvoor ben ik er op m'n gemak heen gewandeld. Om daar met de gondel omhoog te gaan. Wil ik tussendoor mijn dank uitspreken aan garmin.opensreetmaps. Met de paar gieg aan kaarten die ik daar vanaf heb gehaald is het erg prettig overal heen wandelen. Het bezoekje naar boven is de moeite waard en je kunt er uitgebreid rondwandelen zodat je uitzicht hebt naar alle kanten. Uitzicht over de zee, over de stad, het WK stadion, Robben eiland, Kaap De Goede Hoop. 

De volgende dag ben ik op het gemak richting het hotel gegaan waar in totaal 22 man samenkomt voor 54 dagen Afrika. Dit hotel ligt wat meer in het centrum en met nog geen andere deelnemers present ben ik nog maar een eindje gaan wandelen. Parkje met museum hier, parkje met VOC historie daar. Gebouwtje links en een gebouwtje rechts. Dat was eigenlijk wel genoeg stad voor me.

Later op de dag was de kennismakingsbijeenkomst met de groep en begeleiders. Altijd interessant om 'de groep' te ontmoeten en ik heb nooit eerder met zo'n grote groep gereisd. De groep bestaat uit twee begeleiders uit Kenia, 7 mannen en 15 vrouwen. De gemiddelde leeftijd is ongeveer 25 jaar. De meeste zitten daar vlak omheen. Slechts één wijkt daar significant van af. Op één of andere manier komen de meeste uit Engeland, een paar uit Amerika en een paar uit Duitssprekende landen. Niet iedereen doet het hele stuk van 54 dagen tot en met Oeganda. Maar drie, mezelf incluis. Een gedeelte gaat tot Nairobi (~6 weken) en een gedeelte tot aan Livingstone (~3 weken). Tot in ieder geval Nairobi bestaat de groep uit 22 man dus in Livingstone worden we aangevuld met nieuwe mensen.

Gezien alles wat ik ga doen en zien en op het moment van schrijven eigenlijk al gezien heb, is het niet de moeite waard om het over een restaurant te hebben… maar dat ga ik toch doen. Bij wijze van kennismaking was het voorstel om met z'n allen ergens te gaan eten. Leek mij een nobel streven om zonder reservering ergens met 24 man aan te komen. We kwamen uit in misschien wel één van de modernste gebouwen van Kaapstad. Moderne inrichting, strakke lijnen, grote ruimtes en goed voorbereid op grote groepen. Warempel was een tafel voor 24 man al gedekt en het vermaak voor de andere grote groepen die daar zaten was volop bezig. Vervolgens werden ook voor ons allerlei leuke dansjes uitgevoerd door de entertainers, waarbij we waarschijnlijk het gevoel moesten krijgen dat ze die lui  zo uit hun lemen hutjes uit de verste uithoeken van Afrika hadden gehaald om speciaal voor ons die dansjes te komen doen. Andere grote (hoge leeftijd +) groepen vonden het fantastisch. Druk foto's maken en zelfs opa met z'n selfie stick kon het allemaal met z'n hippe Go Pro 4 vastleggen op video. Fantastisch was het. Toen de rekening kwam was het lachen in onze groep ook gedaan. Kosten waren ruim 400 Rand p.p. Ondanks dat dat niet extreem veel is (~30 Euro) is dat ongeveer wat ik de 2 dagen ervoor in totaal aan eten en drinken heb uitgegeven.

De dag erop vroeg uit de veren en na het ontbijt op pad. De truck is wat kleiner dan ik me had voorgesteld maar uitermate functioneel en aangezien ik alleen zit meer dan genoeg ruimte. De cabine waar we zitten is gescheiden van de rijderscabine en overal rondom zijn ramen die makkelijk open kunnen. Da's handig voor foto's en dienen tevens als airco. Dat is nog niet nodig gebleken want het is hier natuurlijk hartje winter. Zonder gekkigheid, in het algemeen is het een stuk frisser dan de meesten - inclusief ikzelf - hadden verwacht, al kom ik met een truitje en hooguit een dun jasje wel toe. Andere kleden zich zoals ik waarschijnlijk op Antarctica ga doen.

De eerste rit was zo'n 300 km naar het noorden. Bestemming: een druivenboer tevens camping tevens wijnproeverij. Eenmaal Kaapstad uit had je al gauw het gevoel dat je in the middle of nowhere was. Nog iets verder was dat zeker zo. Al gauw werd het landschap bergachtig en dat bleef het de hele rit. Je weet niet welke kant je moet opkijken om van de landschappen en vergezichten te genieten. Al die uren rijden kom je vrijwel niks of niemand tegen.

Op de camping was het voor het eerst de tent opzetten. We slapen in een soort grote, degelijke, makkelijk op te zetten iglo renten. Degelijk spul. Niet het type dat ik graag zou willen meesjouwen op een trektocht. Daarna wijnproeven. Dat was niet slecht. Een grote wijn fan of een fijnproever ben ik niet maar Zuid-Afrika is toch bekend voor haar wijnen en dat moet je daar wat van proeven. De meesten zijn na het eten per volle fles verder gaan proeven. Toch wat gaar van de afgelopen weken heb ik het rustig aan gedaan en heb m'n eigen plan getrokken.

Leuke bijkomstigheid was dat deze dag Griet en ik elkaar precies een jaar geleden in Alaska hebben leren kennen. We hebben nog wat uurtjes gezellig met elkaar kunnen appen. Is dat wat. Vlak voor vertrek heb ik van haar een stapeltje enveloppen gekregen voor iedere maand dat ik haar niet zie één en mag er iedere maand eentje openmaken. Dat was een lieve, attente en - ben ik inmiddels achter - leuke actie van Griet. Ik verheug me al op juli.

Vroeg opstaan is meestal het devies en dat is zo rond 6u. In Nederland zijn het de langste dagen van het jaar, hier zijn het de kortste. Om ongeveer 18u is het donker dus met alle op een dag te overbruggen kilometers is het zaak om op tijd op pad te zijn. Vandaag staan zo'n 500 km op de rol, inclusief de grensovergang met Namibië. Weer een prachtige scenic route. Soms kronkelt de weg door het geweldige, bergachtige, pittoreske landschap en soms kronkelt het indrukwekkende landschap om de eindeloos lange rechte weg. Ik kan er niet over uit hoeveel uren we nu (tijdens het schrijven) al gereden hebben en het ene bijna onvoorstelbare en uitgestrekte landschap het andere op blijft volgen.

Vermaak in de bus is vooral heel veel naar buiten kijken. En maar foto's nemen… Soms met een muziekje op. Soms een tukkie doen. Dat heb je meestal niet in de hand want je wordt continu in slaap gewiegd door de truck. Ondanks dat het klapperen van de ramen best wat herrie maakt. Soms kaarten we wat en soms doen we spelletjes als 'noem een land in de wereld die begint met een 'A', 'B', …'.

Niet heel lang voor de zon onder ging kwamen we aan op het kampeerterrein vlak over de grens in Namibië. Net op tijd om na het opzetten van de tent bij het prachtige zachte licht van een ondergaande zon de ondergelegen rivier en vallei op de foto vast te leggen. Nog wat bergen in de verte. Eenmaal donker is de sterrenhemel prachtig. Een klein beetje jammer is dat de maan groeiende is en dat toch voor redelijk wat verstorend licht zorgt.

Mijn tentgenoot die zegt dat ie niet meer in een tent of slaapzak geslapen heeft sinds z'n twaalfde en die als voorbereiding op deze reis heeft uitgezocht waar alle goede barren zijn had ik geadviseerd om zijn spullen 's nachts niet buiten te laten liggen, ondanks dat het zo droog en helder is. Dat heeft ie dankbaar van harte genomen want het is 's nachts gaan regenen.

We zijn aangekomen op ons kamp voor vandaag: Sesriem, bij Sossusflei. Een mooie gelegenheid om aan het verhaal van dit pas beginnende avontuur voor nu een einde te maken. Ik ga afsluiten, de tent opzetten en nog wat fotootjes knippen. 

Ik heb nog niet veel op internet gekund maar ik heb toch al veel reacties voorbij zien komen. Ik zal lang niet in staat zijn overal op te reageren maar daarvoor dank. Ondertussen ben ik al een stuk verder met de reis, maar de gelegenheden om te publiceren zijn er maar weinig.